Op weg naar het einde

Ga direct naar de inhoud, het zoekveld of het hoofdmenu.

'Op weg naar het einde' bestaat uit zes reisbrieven. De eerste brief verhaalt over een bezoek aan een schrijverscongres in Edinburgh. De ervaringen van de reis daar naartoe en de belevenissen in de marge van het congres voeren de boventoon. De tweede brief, uit Amsterdam, is de meest hilarische door de beschrijving van een bezoek aan een volstrekt uit de hand gelopen feest van kunstenaars op een landgoed in het Gooi, waarbij de schrijver vooral observeert en buitenstaander blijft. Ook de overige brieven ademen dezelfde sfeer. De laatste brief, geschreven vanuit een hotelkamer in Algeciras in Zuid-Spanje, is de meest beklemmende.

Voor Op weg naar het einde geldt dat weergave van de inhoud niet veel zin heeft. Het gaat in de brieven vooral om de manier waarop zaken verwoord zijn: dat gebeurt in een sublieme stijl. Ironie en zelfspot staan op de voorgrond. Maar bij Reve weet je vaak niet wat ernst en ironie is, dat is een kenmerk van zijn werk.

Auteur: Gerard Reve
Aantal pagina's: 167

Boek

Dyslectisch? Lees dit boek bij Passend Lezen als gesproken boek.
Meer informatie over Passend Lezen.

Leesaanwijzingen

Op weg naar het einde bestaat uit zogenoemde reisbrieven: brieven die de schrijver, terwijl hij op reis is, naar het literaire tijdschrift 'Tirade' stuurt. De stijl is zeer rijk, maar het taalgebruik is ook plechtig, archaïsch, soms ingewikkeld en toch altijd perfect. Alles wordt beschreven vanuit de schrijver zelf. De observaties zijn doorspekt met wat de schrijver denkt en vindt.

Het boek snijdt elementaire vragen aan die betrekking hebben op het schrijverschap, de zinloosheid van het bestaan, seksualiteit en religie. Als je houdt van een uitzonderlijke stijl, van ironie én van absurditeiten, dan zul je smullen van dit boek.

Reve hanteert soms een eigenzinnige spelling (bijv. 'communisties').

Om over na te denken

Hoe ga jij om met het besef 'anders te zijn' dan anderen? Als een schrijver alleen maar over zichzelf schrijft, is de auteur dan nog wel interessant?

Kun je een boek zeer waarderen alléén vanwege de stijl, terwijl de inhoud je niet aanspreekt?

Hoe moet je een 'reisbrieven'-boek noemen? Tot welke categorie of welk genre behoort zo’n boek? Een roman, een ego-document, epistolaire kunst, navelstaarliteratuur?

Is literatuur een goed middel om maatschappelijke veranderingen te bewerkstellingen, zoals betere acceptatie van seksuele geaardheid?

Prijzen

In 1966 bekroond met de Prozaprijs van de Gemeente Amsterdam. Meer informatie.

Wat anderen van dit boek vonden

'We zien de behoefte om te shockeren terug in de boeken van Reve. Op de, naar de hedendaagse opvatting, nogal brave homoseksuele scènes in de reisbrieven van Op weg naar het einde werd in de volksvertegenwoordiging geschokt gereageerd, wat voor de verkoop van dit boek zeer gunstig was. Zijn commentaren op de referaten in de zittingen [in 'Brief uit Edinburgh'] worden vrijwel steeds in de vrije indirecte rede weergegeven, waarna een enkele maal in de directe rede een commentaar volgt: soms bedaard en intelligent, soms hilarisch en beledigend. De omschakeling van de intermezzi naar het heropnemen van de beschrijving van de wederwaardigheden en vice versa geven de meeste brieven in Op weg naar het einde zeer veel vaart.'
Lezersreview op: bartdegoeij.nl

'Het sterkste punt bij Reve vind ik zijn vergaand nihilisme en de daaruit voortvloeiende humor. Vrijwel nergens klinkt er bitterheid of rancune, hooguit jegens hemzelf of het leven in het algemeen. "Het leven is een kruisdraging" (Op weg naar het einde, p. 15).'
Lezersreview op: leeservaringen.com

'De voor de tijd van ontstaan zeer schokkende passages over homoseksualiteit en religie zijn enigszins door de tijd afgesleten, maar toch blijft Op weg naar het einde door zijn luchtige schrijftoon, zijn soapachtige opbouw en de ironische en cynische commentaren van de schrijver een uitermate vermakelijk boek.'
Erik, op: scholieren.com