Leesaanwijzingen

De thematiek in het verhaal is heftig. Als je niet graag leest over emotionele onderwerpen, zoals ziekte of afscheid nemen, is dit boek minder geschikt voor jou.

Misschien moet je even wennen aan het Vlaamse taalgebruik in Sneeuw in september, maar de betekenis van de onbekende woorden zal je snel duidelijk zijn door de context waarin ze staan.

Om over na te denken

Wat betekent een lotgenoot voor iemand met een chronische ziekte? Wat zou jij het meest missen aan je huidige leven als je gediagnosticeerd zou worden met reuma? Kun je begrijpen dat een tiener voor euthanasie kiest? Denk je dat fysieke en psychische ziektebeelden een verband met elkaar hebben? Kun je rouwen om iemand die niet dood is?

Wat anderen van dit boek vonden

'De stijl van Kathelijn Vervarcke is op zijn minst meeslepend te noemen. Ze slaagt erin in korte hoofdstukken de lezer op sleeptouw te nemen door het heden en verleden van Jutta en Maud. Haar personages zijn levensecht en goed uitgebalanceerd, zowel de jongeren zelf die centraal staan in het verhaal, als de ouders die geconfronteerd worden met de
moeilijke keuzes en zware lotgevallen van hun kinderen. De thema’s zijn uiterst
gevoelig, chronische ziektes en euthanasie, maar ze schrijft er niet omheen.'
Kris, op: Chicklit.nl

'Het verhaal is geen onleesbare stroom van ellende, maar grijpt je bij de keel in zijn eenvoudige schoonheid. Verhalend, toegankelijk en je leest dit boek gewoon aan één stuk tot het helemaal uit is.'
Karen Vlerick, op: Langzullenwelezen.be

'Tegelijkertijd krijgt het thema euthanasie openlijk aandacht, op een vrije en op sommige momenten zelfs luchtige wijze. De manier waarop Maud omgaat met haar beslissing confronteert: enerzijds zet het je nekharen recht overeind, anderzijds zet het aan tot
nadenken over eindeloos lijden.'
Marloes, op: Hebban.nl